Wśród użytkowników języka odczuwalna jest dziś potrzeba przygotowania powszechnie dostępnego kompleksowego opracowania leksykograficznego, opartego na badaniach korpusowych, w którym odbiorca znalazłby nowy – w stosunku do Wielkiego słownika poprawnej polszczyzny pod redakcją Andrzeja Markowskiego, najbardziej znanego tradycyjnego słownika ortoepicznego (powstałego w zasadniczym zrębie na początku lat 90. XX stulecia, a więc ponad ćwierć wieku temu) – materiał leksykalny i gramatyczny budzący wątpliwości poprawnościowe.

Autorzy planowanego nowego słownika poprawność rozumieją szeroko – nie tylko jako zgodność z utrwalonym, akceptowanym społecznie zwyczajem posługiwania się wyrazami i formami gramatycznymi, lecz także ich stosowność stylistyczną, etyczną i etykietalną. Autorzy chcą też, na ile to będzie możliwe, uwzględnić w opisie normy językowej różnice o charakterze regionalnym. Udział w projekcie językoznawców reprezentujących różne regiony Polski pozwoli na zminimalizowanie w opracowaniu możliwych skutków spojrzenia na normę językową wyłącznie z perspektywy użytkownika z centralnej Polski i stołecznej odmiany języka.

Z tymi założeniami przyszłego słownika związany jest w ElBiNo zakres wyrazów hasłowych. Obejmuje on nie tylko wyrazy trudne pod względem wymowy, fleksji, użycia w zdaniu, łączliwości itp., lecz i takie, które budzą wątpliwości natury pragmatycznej.